وخداوند بزرگترین فرشته ای از فرشتگانش را از وقتی که پیغمبر (صلی الله علیه وآله) ازشیر گرفته شده بود همنشین آن حضرت گردانید که اودر شب وروز براه بزرگواریه وخوهای نیکوی جهان سیر دهد ومن پی او میرفتم مانند رفتن بچه شتر پی مادرش ، در هر روزی ازخوهای خود پرچم ونشانه ای میافراشت وپیروی از آنرا بمن امر می فرمود ، ودر هرسالی به حراء اقامت مینمود ، من اورامیدیدم وغیرمن نمیدیدند، ودر آن زمان اسلام در خانه ای نیامده بود مگر خانه رسول خدا (صلی الله علیه وآله)که من سوم ایشان بودم ، نور وحی ورسالت را می دیدم وبوی نبوت وپیغمبری را می بوئیدم وهنگامی که وحی برآن حضرت نازل شد صدای شیطان را شنیدم، گفتم ای رسول خدا این چه صدائی است؟ فرمود: این شیطان است که اورا از پرستش نمودن نومیدی روی داده تو می شنوی آن چه من می شنوم ، ومی بینی آنچه من می بینم ،مگر اینکه پیغمبر نیستی ، ولیکن وزیری ، وتو بر خیر ونیکوئی هستی